Rond de wetswijziging van 2000 kon De Rode Draad samen met andere organisaties dank zij een subsidie van het Ministerie van Justitie een foldertje uitbrengen: Prostitutie: een legale zaak. Dit bevatte korte tekstjes waarin sekswerkers op hun rechten werden gewezen, bijvoorbeeld het recht op een schone werkomgeving, het recht op eigen artsenkeuze en het recht om klanten te weigeren. De tekeningen waren van de hand van de ‘huisillustrator’ Petra Urban.
Dank zij ditzelfde ministerie kwam er enkele jaren later een mooi uitgevoerde folder voor zowel sekswerkers als andere geïnteresseerden. Klik hier om de folder te downloaden. Ook in dit geval was Petra Urban de illustrator. Bert van Zutphen verzorgde de vormgeving.
In 2001 begon de FNV in de persoon van Dick Hamaker zich actief in te zetten voor De Rode Draad. Een van zijn concrete bijdragen was het regelen van financiering voor het maken van informatiemateriaal. In overleg met De Rode Draad betaalde de FNV een foldertje op creditcard formaat. Het was zodanig gevouwen dat het als een creditcard in een portemonnee kon worden gestoken. Zo konden sekswerkers dat onopvallend bij zich dragen. Het bevatte korte contactinformatie en enkele oproepen om De Rode Draad in te schakelen bij problemen, maar ook om ideeën te ontwikkelen voor een betere positie van sekswerkers. De ‘creditcards’ werden in verschillende talen vervaardigd. In 2010 haalde De Rode Draad het ‘creditcard’ idee weer uit de kast om migranten te stimuleren De Rode Draad te bellen in het geval van problemen.
-
creditcards
-
-
Het laatste foldertje
-
In 2003 kreeg De Rode Draad subsidie om Spaanstalige sekswerkers van informatie te voorzien. Dit was een gevolg van het ten einde lopen van het Esperanza project dat Marie Louise Jansen was gestart. (Zij is nu wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Amsterdam.) Voor dit project ontwikkelde Bert van Zutphen (behalve het glossy) de zogeheten telefoonkaartjes voor Latina’s
