Not all sexworkers are trafficked
In the Red Light District everything is well organized
We don’t need people scaring our customers away
Deze teksten stonden te lezen op de papieren die op de rode paraplu’s waren geplakt van actievoerders van Proud, sinds eind 2014 de sekswerkersorganisatie in Nederland. Ze reageerden op 21 januari 2015 op de actie van de Jongerenafdeling van de Christen Unie die een Meldpunt Mensenhandel tegen de misstanden in de prostitutie wilde inrichten.
Presentatie Proud
Proud ontkent het bestaan van mensenhandel niet, maar protesteert in feite tegen wat een pars pro toto stigmatisering is van sekswerkers, dat wil zeggen: een kenmerk van het slechtste deel van de branche wordt op het geheel overgebracht. (Elias en Scotson, 1965). Met andere woorden, alle sekswerkers worden gestigmatiseerd als slachtoffers van ‘gedwongen prostitutie’.
De term ‘gedwongen prostitutie’ wordt overigens te snel in de mond genomen. Ik spreek liever van werken onder de een of andere vorm van dwang. Ook mensen die wel in de prostitutie willen werken, kunnen slachtoffer zijn als ze het geld niet zelf mogen houden. Maar de term ‘gedwongen prostitutie’ suggereert dat iemand onder geen enkele voorwaarde in de prostitutie wil werken.
Maar hoeveel sekswerkers werken ‘onder de een of andere vorm van dwang’? Naar aanleiding van de Jojanneke documentaires van de EO doet het getal van 70 procent de ronde.
De actie van de CU. Met dank aan Mariska Majoor.
Inderdaad, het is helaas een feit dat er soms subtiele of grove dwang in de prostitutie wordt uitgeoefend. Het veldwerk van de Rode Draad leerde overigens ook dat de term ‘mensenhandel’ sekswerkers- en ook de mogelijke slachtoffers onder hen- niet aansprak. Medewerkers van De Rode Draad kregen reacties als: ‘Wat is dat? Dat overkomt mij niet. Ik heb nu het probleem dat ik schulden moet aflossen’. En dit brengt me op een ander kritiekpunt ten aanzien van de actie van de Christelijke Jongeren. Hebben ze wel eens gevraagd of slachtoffers of potentiële slachtoffers een meldpunt willen? Of vinden ze dat slachtoffers per definitie geen mening kunnen hebben?
Sietske Altink