De meest recente golf van migranten in de erotische bedrijvigheid wordt gevormd door Chinese vrouwen die in kapsalons, massagesalons en schoonheidssalons in een grijs gebied opereren.[I]De onderzoeker Soudijn van de KLPD heeft geen gevallen van gedwongen prostitutie onder door hem onderzochte cases van mensensmokkel gevonden. (Soudijn, 2006). Het is waarschijnlijk dat er een vorm van dienstverlening plaatsvindt die wij seksueel zouden noemen. Dat is heel moeilijk aan te tonen en het is al helemaal lastig om hard te maken dat het gaat om seksuele uitbuiting. Mogelijk ervaren de Chinese vrouwen – net als de Thaise vrouwen-  het masseren van de geslachtsdelen tot er een hoogtepunt op volgt, niet als seks, wat het krachtens de Nederlandse jurisprudentie echter wel is.

Prostitutie is in China illegaal. Vóór de komst van het communisme bestond er een vorm van gereguleerde prostitutie. In de achttiende eeuw deed één vrouw van zich spreken. Dit was Ching Shih (1775-1844) In het bordeel kreeg zij een piratenleider als klant. Hij nam haar mee en toen hij stierf nam zij zijn zijn werk over. Dat deed ze zo succesvol dat ze op  het laatst leiding gaf aan ongeveer 40.000 mannen. [II]Enne Koops in Historiek 25-6-2020

In de negentiende eeuw werd in China straatprostitutie verboden. Van 1911 tot 1936 moderniseerde de Chinese maatschappij, wat ook zijn weerslag had op de prostitutie. Men pakte het meer ‘westers’ aan door het tot bepaalde gebieden te beperken. Tippelen mocht niet meer en er kwam een verbod op opzichtig adverteren. In Beijing mocht prostitutie alleen in appartementen buiten het centrum plaatsvinden.

Dit beleid boekte echter matig succes. Bordeelhouders weigerden te verhuizen en overal  doken er illegale bordelen op waar vooral buitenlandse vrouwen werkten. Zo voldeed men aan de vraag naar prostitutie van de vele arbeidsmigranten, ook uit Europa, die zonder vrouw leefden. Vrouwen uit het toen nog arme Japan moesten een deel van het tekort aan prostituees aanvullen. Vanaf 1911 ging de politie de bordelen controleren en werd de seksindustrie belastingplichtig.
Slavernij speelde hierbij een rol.  Dat werd in 1906 officieel in China verboden maar is pas in 1930 echt afgeschaft. Nadien ging men over tot pacht van vrouwen. Men adopteerde ze tegen een fors bedrag als onderpand. De bendes die dat organiseerden oefenden een ware terreur in de dorpen uit. Toen de communisten aan de macht kwamen, was een van de eerste zaken waar ze zich voor inzetten het afschaffen van de prostitutie. Op 3 februari 1949, slechts één maand nadat het Rode Leger Beijing in handen had gekregen, kondigde het regime aan het aantal bordelen te zullen beperken en ze vaker te gaan controleren. Nog geen twee maanden na de stichting van de Volksrepubliek op 1 oktober 1949 vielen meer dan 2000 politiemannen alle bordelen in  Beijing (224) binnen en sloten ze vervolgens. 1286 prostituees, 424 bordeelhouders en pooiers werden gearresteerd. Dit vond al snel navolging in andere steden. In Shanghai werden tussen 1950 en 1955 5333 prostituees opgepakt. In oktober 1957 werd prostitutie in zijn geheel bij wet verboden. (Gronewald, 1982)

Maar pas in 1980 werd het tot prostitutie dwingen van een vrouw strafbaar. Dit was de reactie van het regime op het weer opduiken van de prostitutie eind jaren zeventig. In maart 1983 werd dat voor het eerst erkend. Het cijfermateriaal dat in de grote steden na het sluiten van meer dan 600 bordelen was verzameld, deed vermoeden dat van januari 1982 tot november 1982 11500 personen bij prostitutie waren betrokken. Daarvan waren er meer dan 1200 bordeelhouder, 4200 prostituee en 1800 klant. 1500 mensen kregen een bekeuring, 790 werden gevangen gezet en 662 naar werkkampen gestuurd. Tussen januari 1986 en juli 1987 zijn 18 gevangenkampen voor prostituees geopend. In december 1987 waren het er al 62.

Eind jaren tachtig ging men nog harder optreden tegen prostitutie. Toen stonden de kranten bol van verhalen over bruidenroof in China. Mannen konden toen moeilijk aan een geschikte vrouw komen en bestelden dan maar via criminelen een bruid uit een ander dorp of uit de stad. In die periode zijn in totaal 65.000 leden van 9000 bendes gearresteerd. De politie is er hard tegen opgetreden. [III]NRC 5-4-2003, Arnhemse Courant 8 augustus 1999

Volgens een officieel rapport werden alleen al in 1991 meer dan 30000 sekswerkers naar werkkampen gestuurd. Enkele bordeelhouders werden zelfs ter dood veroordeeld als onderdeel van de strijd tegen de zes zonden: porno, drugs, gokken, drankzucht, prostitutie en bijgeloof. Er waren in het eerste decennium van de 21ste eeuw in China 62 heropvoedingskampen voor prostituees.

Tussen 1982 en 1997 zijn er twee miljoen arrestaties in verband met prostitutie verricht. In die periode steeg tevens het aantal veroordelingen voor ontucht met minderjarigen. We weten niet of dit om prostitutie ging of om onzedelijk gedrag. Maar het is wel pijnlijk dat hele jonge meisjes voor onzedelijk gedrag met ouderen veroordeeld konden worden.
Prostituees maar ook zwervers en buitenlanders zijn nu de grote slachtoffers van schending van mensenrechten in China. In het immens grote China met zijn bevolking van 1,3 miljard mensen, is de prostitutie weer zichtbaar. Het wordt meestal aangeduid met de term: San Pei, dat wil zeggen ‘drie soorten gezelschap’: om te praten, te dansen en te drinken. Maar eigenlijk bedoelt men drinken, lachen en het bed delen. ‘Karaokegirls’ proberen door ‘gezelligheid’ te bieden klanten te werven. Deze manier van werken zou uit Japan zijn geïmporteerd. Hoewel San Pei in 1999 is verboden,  schat de econoom Yang Fan dat prostitutie zes procent van het Bruto Nationaal Product uitmaakt. Er zouden 3-20 miljoen prostituees in China werken, overigens een raar getal met een foutmarge van zo’n 600 procent.

In het huidige China adverteren veel bordelen zich als gelegenheden voor voetmassage. In sommige delen van China is massage beneden de schouder verboden, maar voetmassage is gewoon toegestaan. Prostituees werken in ogenschijnlijk gewone kapsalons.

In zo’n salon kan één van de werkneemsters daadwerkelijk knippen. Er is ook betrekkelijk simpel kappersgereedschap aanwezig, maar de uitsluitend mannelijk klanten kunnen ook met de sexy geklede kapsters naar achteren. De vrouwen loeren via spiegels naar buiten om potentiële klanten te spotten, die via lichaamstaal duidelijk worden gemaakt wat de mogelijkheden zijn. De happy ending staat daar bekend als ‘vliegtuig schieten’.

De vrouwen werken er van tien uur ’s morgens tot drie uur ’s nachts. De eigenaar betaalt het eten maar de vrouwen moeten het zelf koken. Ook als er geen klanten zijn, moeten de vrouwen binnen blijven. Deze kappers zijn heel populair. Een toerist vertelde op internet dat ze in één dorp wel zestien van die zaken heeft gezien. Naast het tippelen op daartoe aangewezen plekken is er ook prostitutie die wordt beoefend door het zogeheten ‘fabrieksmeisje’, een vrouw die de bouwplaatsen bezoekt.
Volgens Zi Teng, een organisatie voor rechten van sekswerkers in Hong Kong kunnen vrouwen in het zuiden betrekkelijk zelfstandig werken. Maar elders hebben de meeste vrouwen  een ‘manager’, die hen van het platteland naar de stad heeft begeleid en 20 tot 50 procent van de verdiensten int. Dat geldt niet voor de vele Koreaanse vrouwen die in China werken. Zij moeten in ruil voor kleren, eten en onderdak twaalf maanden voor één baas werken. Daarna zijn ze vrij. Ze zijn populair omdat ze goedkoper en minder zakelijk zouden zijn dan Chinese vrouwen.

Noten

Noten
I De onderzoeker Soudijn van de KLPD heeft geen gevallen van gedwongen prostitutie onder door hem onderzochte cases van mensensmokkel gevonden. (Soudijn, 2006).
II Enne Koops in Historiek 25-6-2020
III NRC 5-4-2003, Arnhemse Courant 8 augustus 1999