In 2006 kwam een vrouw op De Rode Draad die haar ervaringen op Curaçao voor ons opschreef. Hieronder haar verhaal.
Gesloten bordeel Bonaire
Voordat ik naar het buitenland vertrok om daar in de seksbranche te gaan werken, was ik al enkele jaren werkzaam in de prostitutie in Nederland. Ik had ervaring in het clubcircuit, achter het raam en met escortbureaus.
Ik kwam via de krant in contact met een eigenaar van een stripclub op Curaçao die een assistent- bedrijfsleider voor zijn net geopende stripclub zocht. Ik droomde er al geruime tijd van om me voor langere periode in het buitenland te vestigen. Na enkele gesprekken met de Nederlandse club eigenaar besloten mijn toenmalige partner en ik voor vier weken naar Curaçao te gaan om de club te bekijken en de mogelijkheden op Curaçao te gaan onderzoeken.
Onze huisvesting zou geregeld worden door de club eigenaar maar wij wilden het liever zelfstandig aanpakken. De clubeigenaar zorgde voor een auto; de vliegtickets kochten we zelf.
Dit eerste bezoek aan Curaçao beviel dermate goed dat wij besloten om de gok te wagen en ons er definitief te gaan vestigen. Tijdens ons eerste bezoek hadden we ons georiënteerd op de huizenmarkt en een mooi huis gevonden in een rustige buurt met uitzicht op de zee.
Als Nederlander moet je een werkvergunning aanvragen om op de Nederlandse Antillen te mogen werken. De werkgever moet kunnen aantonen dat niemand op het eiland de vacature kan vervullen. Aangezien wij besloten hadden om een huis te kopen moest er ook van alles met de makelaar worden geregeld. We moesten geboorteaktes overleggen en onze afspraken door de notaris laten vastleggen. Ongeveer drie maanden na ons eerste bezoek was alles in Nederland geregeld en waren we klaar voor vertrek. We zouden in verband met de geboorte- akte van mijn partner via Suriname naar Curaçao reizen.
Doordat de overdracht van het door ons aangekochte huis nog niet rond was verbleven we tijdelijk in een huis van de club waar de meiden die daar werkten, ook woonden. Toen we aankwamen op Curaçao was de club net geopend en waren er drie dames uit Venezuela aanwezig.
Sexueel geweld
Al snel werd mij duidelijk dat bepaalde zaken toch anders lagen dan mij in Nederland was verteld. De club kampte met een tekort aan meiden en mij werd al na twee dagen gevraagd of ik niet tijdelijk als danseres/animeer meisje aan de slag kon. In de club waren ook kamers waar de meiden hun diensten konden aanbieden; officieel werd er niet aan seks gedaan, maar in praktijk gebeurde dat natuurlijk wel. Ook mij werd meerdere malen gevraagd of ik niet met de klanten naar de kamers wilde. Maar ondanks de hoge bedragen die mij door zowel de eigenaar als de klanten werden geboden heb ik dit resoluut geweigerd. Ik zag al snel dat de eigenaar van de club niet bepaald netjes omging met de meiden die bij hem in de club werkten.
Het was bijvoorbeeld de meiden verboden om zonder begeleiding het terrein van de club of het huis te verlaten. De reden hiervan zou “ de eigen veiligheid van de meiden“ zijn. Verder nam de eigenaar van de club geregeld meisjes mee naar huis, zonder ze voor eventuele diensten te betalen. Toen ik hem hierop aansprak werd mij verteld dat dit niet mijn zaken waren en dat ik me buiten werktijd vooral niet met zijn activiteiten moest bemoeien.
Na verloop van tijd kwamen er ook andere Nederlandse meiden in de club werken. Om de zoveel weken kwamen er nieuwe meiden uit Venezuela, Jamaica en Suriname bij.
Bordeel Bonaire
Al gauw kregen de meiden onderling ruzie en werden overgeplaatst naar een club waar ze 24 uur per dag onder bewaking stonden. Een Nederlands meisje besloot op een middag met de andere meiden het terrein te verlaten zonder dit te melden. De andere meiden kwamen aan het eind van de dag na een bezoekje aan het strand terug maar het Nederlandse meisje bleef nog dagen spoorloos.
Ik was aanwezig toen zij na een paar dagen op blote voeten, onder de blauwe plekken en met gescheurde kleren zich weer bij de club meldde met de mededeling dat ze was verkracht. We zijn toen samen naar de zedenpolitie en naar het ziekenhuis gegaan. Ze bleek zowel anaal als vaginaal door meerdere mannen zonder condoom te zijn verkracht.
De politie weigerde een aangifte op te nemen omdat zij in de prostitutie werkzaam was. Een bevriende politie agent heeft uiteindelijk na wat heen en weer bellen geregeld dat haar aangifte werd opgenomen. Totdat er aanhoudingen werden gedaan en er een proces had plaatsgevonden mocht zij het eiland niet verlaten.
Ik bood het betreffende meisje aan om een paar dagen bij mij thuis tot rust te komen. De eigenaar van de club was het hier niet mee eens en vond dat ze gewoon weer aan het werk moest om de kosten van haar ticket terug te betalen. Hij vond haar lastig, en wilde eigenlijk zonder gedoe zo snel mogelijk van haar af.
Hoewel hij het er niet mee eens was, nam ik haar mee naar huis zodat ze in alle rust een beslissing kon nemen.
Na dit incident verslechterde mijn relatie met de eigenaar van de club erg snel. Op een dag kreeg ik een brief dat ik en mijn partner niet langer welkom waren op het terrein van de club, en dat ik per direct was ontslagen. Gelukkig vond ik al snel een baantje als bedrijfsleider bij een dancing waar ik een jaar en acht maanden met veel plezier heb gewerkt.
Aan het eind van die periode liep de relatie met mijn partner op zijn einde en werd de dancing waar ik werkte op last van de politie gesloten.
Ik kreeg al snel een aanbieding om een nieuw te openen club te runnen maar ik besloot op aanraden van een kennis uit Nederland eens in Miami te gaan kijken en verliet het eiland.
Bonaire
Bonaire
Bonaire bestaat uit twee dorpen. In totaal zijn er zo n 17.000 inwoners. De Nederlandse kolonie woont in een afgesloten villawijk. Er is nauwelijks horeca. Er zijn alleen ‘sneks’ waar de gewone man een biertje kan drinken, maar waar ook vaak illegaal prostitutie wordt bedreven. Het enige bordeel is onlangs in verband met mensenhandel gesloten. Wat gebeurt er met de vrouwen? Het enige waar men zich druk over maakt is de vraag op welke gronden de vrouwen kunnen worden uitgewezen. Men hoopt dat ze de status zzp’er hebben want dan kunnen ze gemakkelijker worden uitgezet. Maar Bonaire is toch een Nederlandse gemeente? Hebben slachtoffers van mensenhandel niet dezelfde rechten als lotgenoten in Nederland?
2011
Met dank aan S. Bokelman en de vrijwilligster van De Rode Draad die anoniem moet blijven.