Eind maart 2015 weigerde de Triodos bank de sekswerkers organisatie Proud een zakelijke rekening. (de brief) Het probleem dat banken financiële dienstverlening de seksbranche onthoufrn, speelt overigens al jaren.
In 2014 heeft het Tweede Kamerlid Marith Rebel (PvdA) de toegankelijkheid van bancaire diensten voor sekswerkers weer eens op de politieke agenda gezet. Burgemeester van Amsterdam Van der Laan had aangekondigd hierover in overleg te gaan treden. Zijn voorganger Job Cohen had dat in 2007 ook al gedaan. Hij was namelijk bang dat exploitanten van seksinrichtingen iaangewezen bleven op ‘privépersonen’ die bijvoorbeeld zwart geld wilden investeren.
Maar het ging niet alleen om exploitanten. In 2010 weigerde de Rabobank een rekening te openen voor Vakwerk, de vakbond van De Rode Draad. Zie hieronder het persbericht:
Rabobank weigert legaal en wit geld van prostituees.
Op 11 juni wendde Metje Blaak van Vakbond/Vakwerk van De Rode Draad zich tot de Rabobank om een rekening te openen voor de contributiegelden van haar leden en maakte een afspraak. Even later werd de afspraak afgebeld, want de Rabobank wilde geen zaken doen met sekswerkers.
De Rabobank heeft haar standpunt als volgt toegelicht: ‘Als Rabobank Amsterdam zijn we zeer terughoudend in het accepteren van klanten uit de seksindustrie, omdat we de herkomst van gelden niet kunnen nagaan. We voeren met betrekking tot de seksindustrie geen sectorbeleid, maar beoordelen elke onderneming en elke aanvraag op zichzelf. (..). In het geval van de prostitutievakbond hebben we daarom zeer terughoudend gereageerd.’
Men had geen bezwaar tegen een vereniging of een vakbond, maar het feit dat sekswerkers de -hun niet al te hoge contributie- erop gingen storten vormde een onoverkomelijk bezwaar. En waarom dan wel? Omdat men de herkomst van het geld niet kende. Metje Blaak antwoordde daarop in de pers dat sekswerkers hun geld ontvingen van klanten die op hun beurt ook allemaal een bankrekening hebben. ‘Je kunt ze zien pinnen bij de automaat van de Rabobank op de Nieuwmarkt’, de automaat die zich het dichtst bij De Wallen bevindt.
Daarna is er nog een gesprek geweest met De Rode Draad en enkele vertegenwoordigers van een grote bank die een apart kantoortje voor sekswerkers wilden openen. De Rode Draad was niet enthousiast en achtte zo’n apart filiaal stigmatiserend.
Een vergelijkbare afwijzing kregen twee vrouwen die vanuit Nederland de listserver van het International Committee for Rights of Sex Workers in Europe (ICRSE) verzorgden. Op deze overigens niet- commerciële mailing- list wordt alleen maar informatie uitgewisseld over mensenrechten en gezondheid.
Zij hadden al sinds 2003 een rekening bij de ABN. maar toen ze op gesprek kwamen voor een aanvullende financiële dienst moesten zij allerlei vragen beantwoorden. De reden was ‘dat we ons moesten voorstellen dat er vragen over ons werden gesteld omdat we toch, overduidelijk in een criminogeen veld opereren.’ (Met dank aan het Platform, Informatie Positie Sekswerkers)
Een gewone privérekening openen kunnen sekswerkers wel, omdat ze in dat geval hun beroep onvermeld kunnen laten. Maar het openen van een zakelijke rekening om bijvoorbeeld betalingen met een creditcard op te storten, levert problemen op. Dat was in 2001 al voor De Rode Draad reden om een klacht tegen de ING in te dienen bij de Commissie Gelijke Behandeling. Het argument dat dit sekse discriminatie was omdat de meeste sekswerkers vrouw zijn, speelde hierbij een grote rol.
Klik hier voor de inhoud van de klacht: 2001:.
Klik hier voor het antwoord van De Rode Draad op het verweer van de ING groep.
We zullen nooit weten wat de uitspraak van De Commissie Gelijke Behandeling zou zijn geweest. Vlak voordat de commissie uitspraak ging doen, vroeg de ING een bestuurslid en een staflid van De Rode Draad naar het hoofdkantoor van de ING te komen. De bank verzocht de organisatie de klacht in te trekken omdat men het beleid ten aanzien van de seksindustrie zou gaan wijzigen. Dat deed De Rode Draad nadat per fax (klik hier voor de tekst) de beleidswijziging zwart op wit was toegestuurd. Andere banken – behalve de Rabobank- gaven te kennen het beleid van de ING te gaan volgen. Op die mooie augustusdag was het feest bij De Rode Draad, voor wat later een Pyrrusoverwinning bleek te zijn.
Klik hier voor de pagina uit het Sociale Jaarverslag van de ING over 2001.
Sietske Altink