In 1986 kwam een Rode Draad vrouw juichend de vergaderzaal van het Europese Parlement binnen. Zij ervaarde het als een officiële erkenning dat de Regenboogfractie van dit parlement had geregeld dat het tweede hoerencongres – zo heette het in dit tijdsgewricht – in dit politieke bolwerk mocht worden gehouden. (Persbericht) Anderen die erbij waren hebben het nog over de vele tolken en de obers die iedereen van water voorzagen. Niet iedereen was het overigens eens met de komst van sekswerkers naar Brussel. Lees hier de reactie van een socialistisch parlementslid.
Foto’s Mieke Schlaman
Ik was er ook bij. Download hier mijn verslag (Marge, december 1987). Klik hier voor het verslag van Alide Roerink en Nelleke van der Vleuten van het eerste congres.
In 1985 werd het eerste hoerencongres in Nederland gehouden. Daar was ik niet bij maar ik heb wel meegemaakt hoe vele deelnemers na afloop naar het huis van Gail Pheterson kwamen en hard werkten aan persverklaringen en aan het handvest, dat nog steeds wordt gebruikt. Bekijk hier de uitnodiging voor het Eerste Congres. En hier voor het tweede. Voor beide congressen was veel aandacht van de media. Klik hier voor een selectie knipsels. Klik hier voor een link naar een historisch artikel. Zie ook het boek van Gail Pheterson: A Vindication of the Rights of Whores.
Bekijk het YouTube filmpje over de herinneringen van Marjan Sax aan de hoerencongressen
Lees meer over de vrouw waarover Marjan Sax het heeft: Griselidis.
Andere documenten over de congressen:
Het programma in Brussel
Discussiestuk (1986) van Jan Visser
De bijdrage uit Australië
Resolutie over feminisme
De verklaring van een slachtoffer van mensenhandel (1986)
Het English Collective of Prostitutes lag dwars
Mieke Schlaman maakte (de meeste) van de getoonde foto’s.
Er was ook nog cabaret: