In de jaren zestig en zeventig veranderde, mede door introductie van de pil, de seksuele moraal. Ook in Rotterdam werd over seksuele hervorming gediscussieerd. Eind februari 1970 gebeurde dat in een bomvol zalencentrum Odeon. Zo’n 500 mensen waren die avond namelijk naar de teach-in – nu heet dat een discussieavond – van de gelegenheidsorganisatie Sekssamen gekomen. ‘Iedereen’ was er: de toen bekende seksuoloog Jos van Ussel, de Rotterdamse Geluksprofessor Ruut Veenhoven, Dolle Mina en Man Vrouw Maatschappij. Ook Arie Lems, raadslid voor de PvdA, en zoon van de politieman Lems, die in de oorlog bij de zedenpolitie werkte, was van de partij. Het ging over alles, maar de vraag of er een ontmoetingsplek voor vrije seks moest komen stond centraal. Lems pleitte als scriptieschrijver over prostitutie voor het afschaffen van tippelverboden, want die maakten volgens hem tweederangsburgers van sekswerkers.
De klacht van homoseksuele mannen dat ze maar vijf minuten in een pissoir mochten verblijven, kwam ook aan de
De Lach met foto’s van vrouwen in badpakken was begin jaren zestig zeer gewaagd
orde, net als APV no. 50 dat het contact maken in het openbaar verbood. Men wilde ook het verbod op kleden in kleren van het andere geslacht afschaffen. De eerste vrouw die zich openlijk als transseksueel manifesteerde, met de niet komisch bedoelde naam Janine Wegman, speelde die avond op haar hammondorgel. Ter verhoging van de feestvreugde was er een ‘kapotjeszaaier’ aangerukt. Veel blijvend effect had het niet, maar naar aanleiding van de bijeenkomst wilde het stadhuis wel de mogelijkheden om condooms te kopen verruimen, maar men ging nog niet zo ver condoomautomaten aan de openbare weg toe te staan. En… het ontmoetingscentrum voor seks kwam er ook niet. [I]Parool 28-2-1970, Het Vrije Volk 28-2-1970
Parenclubs
In Nederland organiseerden in de jaren zestig en zeventig particulieren, soms met behulp van de NVSH, feesten voor liefhebbers van partnerruil. In dat verband werden vaak de sleutelfeesten genoemd: alle huissleutels van de deelnemers gingen in één grote pot, de deelnemers pakten een sleutel en gingen naar het appartement waartoe de sleutel toegang gaf, om daar seks te hebben met de bewoner. Partnerruil zou volgens de overlevering in de VS zijn ontstaan in kringen van piloten die hun beroep zo gevaarlijk vonden dat ze hun partners toestemming gaven niet monogaam te zijn.Parenclubs zijn een uitvloeisel van de seksuele revolutie, maar dan gecommercialiseerd
In deze tijd zonder internet speelden de seksblaadjes Chick en Candy een rol, vooral als bron voor advertenties en aankondigingen van dergelijke evenementen. De eerste parenclub in Nederland, in Amsterdam had dan ook een rechtstreekse relatie met het pornoblaadje Candy: de Candy Club.
Parenclubs zijn als werkplek voor sekswerkers een randverschijnsel. Soms huurde een man een sekswerker in om binnen te kunnen komen, omdat hij als alleengaande man niet welkom was. Ook bestelde de leiding wel eens sekswerkers als gangmaaksters. Wanneer sekswerkers er hun werkplek hadden, noemt men het ook wel amateurprostitutie. De sekswerker mag soms een ‘symbolisch’ laag bedrag vragen. De eigenaar denkt dat de ‘professionele ‘bezoekers’zo de belastingplicht kunnen ontduiken.
Uit een interview uit 1991 van een sekswerker die ‘mee was gevraagd: “Maar ik werd ziek van die vent, hij zat aan ieder meisje (…) Hij zag dat bed, hij gooide zijn bril in de salade en dook zo dat bed op. Ik had het niet meer. De baas is bij hem gaan klagen, u moet weggaan meneer, want dit kan zo niet.”
In 2001 was er nog zo’n gelegenheid in Rotterdam- Noord. De Rode Draad ging er een kijkje nemen: ‘We worden ontvangen door de eigenaar. Hij is verbaasd dat we komen, want bij hem werken absoluut geen dames ( nee nee). Maar we mogen toch binnenkomen en krijgen de Grand Tour, begeleid door een medewerkster. Er is verder niemand, iedereen is net naar huis gestuurd. Eigenlijk hebben ze op dinsdagmiddag erotische saunamiddag, maar er heeft vandaag niemand zin in een sauna, blijkbaar. Het is groot! Restaurantje beneden, disco met bar op de verdieping, saunahoek met stoomsauna’s en bubbelbaden, een nagemaakte raamprostitutie straat met zo’n vijf ‘ramen’, een SM-ruimte, 2-3 en vierpersoonskamers, groepssekshoek met 10 matrassen op de grond, een darkroom, zithoeken met banken en kamers met massagetafels.
Sietske Altink
Terug naar de inhoudsopgave van het boek
Bronnen: oude interviews en het digitaal archief van De Rode Draad
Noten
| ↑I | Parool 28-2-1970, Het Vrije Volk 28-2-1970 |
|---|