Schiedam klaagt steen en been over de prostitutie vanuit woningen. Maar waar anders kunnen sekswerkers in Schiedam werken? De twee vergunde bedrijven waren immers al in het begin van de 21ste eeuw ter ziele gegaan. Eén van de exploitanten van een legaal bedrijf heeft zich gestort op de kerstbomenverkoop en van de ander weet ik niet wat voor carrière switch hij of zij heeft gemaakt.
De burgemeester, overigens krachtens de gemeentewet nog steeds toezichthouder, had daarom twee jaar geleden een oplossing bedacht: één vergund bedrijf toelaten, dat in ruil voor dit verleende monopolie moest gaan helpen ‘illegale’ prostitutie op te sporen.
Nieuw? Welnee. In de late middeleeuwen en in de zestiende eeuw hadden getolereerde ‘hoerenwaarden’ in veel Europese steden het recht om ‘clandestiene’ deernen naar hun officiële bordeel te voeren. Sommige historici zien hier zelfs het begin van ‘vakbondsvorming’ in.
Zo was het in het zestiende -eeuwse Amsterdam prostitutie alleen in de Pijl- en Halsteeg toegestaan. Degenen die het waagden buiten deze straatjes klanten te ontvangen, werden onder begeleiding van tromgeroffel en fluitspel in een optocht naar de ‘getolereerde’ bordelen gebracht. Ook in Londen werden ‘illegale’ vrouwen, getooid met een gestreepte muts, onder begeleiding van ‘minstrelsy’ (spektakel) in de officiële bordelen net buiten de stadswallen, ingekwartierd. In andere landen, was het de taak van de beul hun bewegingsvrijheid tot de ‘officiële stadsbordelen’ te beperken.
Ik verwachtte twee jaar geleden niet dat overtreders in Schiedam in een stoet van de schout met zijn handhavers en een muziekkorps naar het industriegebied zouden worden gebracht, waar ze dan wel mochten werken. Maar sekswerkers hebben goede redenen om officiële bordelen te mijden. Ze hebben bijvoorbeeld geen zin om afdrachten aan de bordeelhouder te doen, willen hun eigen werktijden bepalen en zelf klanten werven. Het is geen goede zaak dat een sekswerker in Schiedam niets te kiezen heeft. Wanneer hij/zij zelfstandig – dat wil zeggen zonder tussenkomst van een exploitant- wil werken, krijgt hij/zij meteen het stempel ‘illegaal’.
Er is geen bordeel op het bedrijventerrein gekomen. De locatie was te afgelegen en de exploitant maakte zich zorgen over de veiligheid van de vrouwen die er gingen werken. Een patstelling, maar geen nood, het stadsbestuur kwam met een nieuw plan dat buitengewoon als oplossing ongeschikt was.
In Schiedam is er anno 2019 op papier ruimte voor vijf vergunde sekshuizen maar de vestiging ervan valt niet in bestemmingsplannen te regelen. Ze moeten op zeker 200 meter afstand van de ingangen van scholen en op 50 meter van religieuze instellingen, kinderdagverblijven, sportparken, begraafplaatsen en ziekenhuizen worden gesticht. In het centrum? Nee, want het bestuur vindt ook dat Relaxbedrijven niet in de uitstraling van het centrum, winkelcentra en een stationsbuurt passen. Dus eigenlijk kunnen ze nergens komen. De Schiedamse journalist Han van der Horst noemde dit een vorm van leeftijdsdiscriminatie. Oudere mensen die slecht ter been zijn en die in de buurt van een religieuze instelling of een ziekenhuis wonen, zouden enorme afstanden met het ov naar de bedrijventerreinen moeten afleggen. Het is echter niet alleen leeftijdsdiscriminaties maar ook seksediscriminatie. Er zijn geen voorzieningen voor ‘gays’. Om over vrouwelijke klanten maar te zwijgen. Maar wat wil je met een “schout” die zelfs een ladies’ night met een mannelijke stripper verbiedt!
Sietske Altink