Raamexploitanten in Den Haag

Den Haag heeft  in de twintigste eeuw een groot raamgebied gekend. Dat was geconcentreerd in het oude centrum en in de Schilderswijk. Raamprostitutie in de Geleenstraat, Hunsestraat en Scheldestraat is van latere datum.  Er waren ook een paar middelgrote exploitanten actief, in de  Poeldijkse en Naaldwijksestraat, zijstraten van de Hoefkade. Dit was vlak bij Hollands Spoor, (toen) de slechtste buurt, van den Haag. Ze hadden woningen van de oorspronkelijke bewoners opgekocht die 40.000 gulden hadden gekregen om op te rotten. De nieuwe eigenaren gingen boven wonen en verhuurden de benedenverdieping. De vrouwen betaalden 25 gulden per dagdeel voor een raam. In de Geleenstraat was dat meer, namelijk 50 gulden. In 1976 is de sanering van de raamprostitutie ingezet. De Katerstraat moest als prostitutiestraat verdwijnen.

Bartels was met, Henk Rijstenbril en Hannes Hertogs een van de grote mannen van de Geleenstraat. Hij bezat de meeste ramen en had met inbreken in hotels zijn beginkapitaal verworven. Hij had een dubieus oorlogsverleden en bezat veel zwart geld.  Hij hield een big als huisdier. Dat was nog niets, een andere exploitant bezat een poema.

Enkele Haagse raamexploitanten hadden banden met criminelen, stonden te boek als coke handelaren en waren soms betrokken bij schietpartijen en moorden. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het boekje van Kortebrink over de Haagse penoze. Een van zijn informanten was Nico van Empel. Als jonge jongen veegde deze Nico de sneeuw van de stoepen in de Geleenstraat. Hij kreeg daar een knaak per raam voor, in de goedkope straten één gulden. Zo kwam hij in aanraking met de gebroeders Fens. Tinus Fens was een exploitant, voormalig inbreker en wapenhandelaar die mensen ook nog eens aan valse paspoorten kon helpen.

Zijn broer Albert Fens nam een paar pandjes op de hoek Weteringkade over. Maar dat mocht niet. De afspraak was dat de panden alleen aan Henk Bartels of aan Henk Rijstenbil verkocht mochten worden. Rijstebril en Bartels waren bang voor verloedering door heroïne, zoals met de Doubletstraat was gebeurd. Fens had gedreigd dat hij niets zou doen om dat tegen te houden. Bartels wilde daarentegen van de Geleenstraat de sjiekste uitgaansstraat van Nederland met nachtclubs en al maken. Hij was een van de eersten die een vaste alarmknop naast de bedden bevestigde. Rijstebril en Bartels waren vrienden en zaten op dezelfde lijn.

Vlak na het uitzitten van zijn straf voor heroïnehandel werd Rinus Fens slachtoffer van een aanslag. Hij dacht dat dit kwam omdat hij afspraken over de betaling van zijn zwembad niet na kon komen. Hij had niet in de gaten dat Bartels en Rijstebril het op hem hadden gemunt. Bartels voorzag de politie van informatie over de moord op Tinus Fens, wat hem de bijnaam De Zingende Rot opleverde.  Of was hij zelf verantwoordelijk voor de moord? Voordat er een antwoord op die vraag kon komen werd de oude Bartels in Thailand vermoord. Zijn vrouw, van wie hij officieel was gescheiden, maar die altijd zijn levensgezel was gebleven, Jopie Nipius, een voormalige toiletjuffrouw van de Bijenkorf, verwierf faam als koningin van de Geleenstraat. Ze regelde de praktische zaken. Ze zat altijd met haar lijfwacht in de keuken. Na de scheiding kreeg Jopie een relatie met de concertpianist Van der Gaag. De laatste deed veel zaken met Roemeense orkesten die door Jopie werden gesponsord.

In 1977 verdronken Jopie Nipius en Loek van der Gaag in de Leidse Rijn en het Schiekanaal. Hun auto was in het water terecht gekomen. Op de auto stond CD: de aanduiding voor Corps Diplomatique. Van der Gaag had ook een diplomatiek paspoort, afgegeven door de Franse ambassade. Hij was 39 en kwam uit Leiden. Zij was 66.

Organisatie van raamexploitanten

In 1995 werden in Arnhem, Amsterdam en Den Haag afdelingen opgericht van het Samenwerkend Overleg Raamprostitutie (SOR), een organisatie van raamexploitanten. [i]In de periode waarin de wetswijziging werd voorbereid, was actief SOR lid Arie de Jong de gesprekspartner van de gemeente.[ii]  Deze man ofwel Arie Grotekop, was exploitant in de Haagse Doubletstraat. Hij maakte deel uit van het Landelijk Prostitutie Overleg en schuwde de publiciteit niet.

Arie was tijdens de oorlog in de Haagse Schilderswijk geboren. Hij kende een voorzitter van een voetbalclub en reed met hem mee wanneer die in de rosse buurt de huur ging ophaalde en de leesportefeuille rond bracht. Arie kocht zijn eerste prostitutiepand voor 10.000 gulden. Op het laatst had hij 21 ramen.

Hij liet zich niet altijd vriendelijk uit over de mensen die hem heel lang een inkomen verschaften. Enkele uitspraken van hem: ‘In de prostitutie werkt uitschot. Je moet diep zijn gezakt om je lichaam te verkopen.‘ [i]Arie klaagde erover dat ‘de meisjes’ niets begrepen, zelfs niet hoe een koffiezetapparaat werkte. [ii]

‘Goeie prostituees zie je bijna niet meer. Dat kan ook niet anders, negen van de tien spreken de taal niet. In principe zijn ze geen hoeren; ze kunnen niet converseren. Ze doen alleen de daad.’  [iii]Hij verweet Nederlandse vrouwen hun condoomgebruik. Hij formuleerde dit als volgt:

‘ 90% van de klanten doet het zonder. Dat geldt ook voor de meisjes, ze weten niet beter. Maar vijf van de 200 klanten laten zich niet douwen zonder gummi.’, aldus Arie [iv]

Ik moet legale meisjes nemen, maar die zijn te duur. Illegale meisjes gaan het elders voor een appel en een ei doen. (…) ‘Legale meisjes zijn nauwelijks te vinden. In de jaren zestig kwamen hier de eerste gastarbeiders. (…) Maar die mannen hebben een heel andere beleving van de geslachtsdaad dan wij. Ze behandelen hun hond nog vaak beter dan een vrouw. De Hollandse dames weigerden die mannen. Vrouwen uit Zuid-Amerika accordeerden wel met deze mannen. ‘^[I]Zie bijvoorbeeld Aktueel 4-3-1999 en ik heb hem zelf vaak horen praten

Hij vond dat de vrouwen niet te hoge prijzen mochten vragen. Hij nam het De Rode Draad kwalijk dat zij de vrouwen adviseerde de prijs te verhogen met een BTW-toeslag. Dan zouden er minder klanten komen, en als er minder klanten kwamen zou hij minder ramen verhuren. Zelf betaalde hij geen belasting, zo zei hij tijdens een vergadering die vanuit het Landelijk Prostitutie Overleg was georganiseerd. (8 januari 1997).

In 1999 kwam hij nog in het nieuws omdat hij zijn ‘lege’ ramen wilde vullen met vrouwen uit Spanje en Zweden die hij hoogst persoonlijk zou gaan werven. ^[II] o.a. Dagblad van Almere, 5-1-1999 In 2001 is hij overleden .

Zie het filmpje over Arie op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=nBDbSmXxcSo

Vilma

De exploitant Vilma Evelyn Franken speelde een rol in het aanleveren van migranten voor de Haagse raamprostitutie. Ze had op Aruba  als bankbediende gewerkt en daar geld verduisterd. Ze koketteerde vaak met het feit dat ze een geslachtsverandering had ondergaan. Dat heb ik een keer tijdens een rechtszaak in 1991, tegen de zogeheten bende van de Miljardair ‘live meegemaakt’.  Haar advocaten voerden aan dat vrouwenhandel niet zo eenvoudig te bewijzen viel, want dan moest je eerst weten of iemand wel een vrouw was. Flauw.

Zij ging vaak naar koffiehuis Dano van Nico van Empel en zocht daar mannen die bereid waren met jonge Colombiaansen te trouwen. Die schijnhuwelijken werden in Denemarken gesloten. Dat kostte inclusief de reis 2000 gulden. De paar mannen die werden geregeld, moesten van Vilma meteen gaan rijden, want ‘dan konden de meisjes diezelfde avond nog achter het raam zitten.’  De vrouwen moesten een foto van zichzelf in bikini opsturen.Zij had de jonge vrouwen werk in de horeca beloofd en liet ze  een contract voor vijf jaar tekenen.  Ze tekenden een contract zonder de inhoud te kennen.Vanuit Brussel gingen ze naar een groot huis waar Vilma verscheen die de paspoorten afpakte. Alsof dat niet genoeg was, werden ze verkracht en mishandeld. Ze liepen zo 75.000 gulden schuld op en moesten 1500 gulden per week afbetalen. Voor 45.000 gulden kon het contract door een klant worden afgekocht.

Vilma ging onder de naam Villes de politiek in en bleek achteraf als burgerinfiltrant voor de politie te hebben gewerkt. In 2007 raakt de dan 58 jarige Villes Franken in opspraak als oprichter van stichting Multi Juridische Services die verblijfsvergunningen regelde. Ze verdiende met andere advocaten veel geld aan kansloze illegalen.

Andere bronnen voor deze ‘blog’

Belderbos in Beroep prostituee 1987

[De Wallen op stap: 1995, geplaatst op Youtube op 28 juli 2009)

Het Landelijk Prostitutie Overleg over belastingkwesties 8 januari 1997

Aktueel 4-2-1999

Panorama 22-98 Volkskrant 8 oktober 1998

Schrijver dezes heeft hem meerdere malen meegemaakt.

Leidsche Courant 24-5-1989, (Crimilexicon op internet, een posting van 8-8-2012

Sietske Altink