Op de ochtend van 31 oktober 1959 werd Blonde Dolly ofwel Sebilla Niemans ofwel Alida Johanna Sibilla vermoord aangetroffen. Naast haar lijk lag een schat aan gouden tientjes: 550 stuks. De verdiensten van die dag waren ook nog zichtbaar aanwezig. Het was kennelijk geen roofmoord.
Ze had haar vaste gewoonten. Voordat de klanten naar haar pand aan de Nieuwe Haven kwamen ging ze altijd naar een tearoom. In het weekend droeg
Woon en werkplek Blonde Dolly
zij gedichten van Guido Gezelle voor in bejaardentehuizen.
Blonde Dolly kwam uit Zandvoort en woonde daarna in Amsterdam waar ze in de oorlog als kostuumnaaister en waarzegster werkte. Ze studeerde talen en cultuurgeschiedenis. Degene die haar stoffen leverde ging er helaas met haar geld vandoor. Prostitutie was een uitweg en bood haar bovendien de kans haar zieke moeder te helpen. Ze was vanaf 1948 als sekswerker actief. Ze begon in de Doubletstraat; later kocht ze haar pand aan de Nieuwe Haven nummer 498 waar ze woonde en werkte. Ze had geen pooier.
Na haar dood was politiek Den Haag bang voor haar blauwe boekje met namen en adressen van klanten, waaronder die van minister Luns. Maar in het blauwe boekje, dat uiteindelijk is vrijgegeven stonden geen namen van belangrijke politici. Er werd ooit een, uit het boekje gescheurd blaadje getoond met de afspraak met de schoorsteenveger, die inderdaad was gekomen. ‘Schoorsteenveger’ was dus geen ‘codenaam’.
Ze had wel hooggeplaatste klanten zoals een generaal en een hoge regeringsfunctionaris die allebei zijn verhoord. Ene Kareltje, eigenaar van een massagesalon, wilde met journalisten praten, want hij meende dat de moordenaar een vooraanstaand persoon was. In zijn massagesalon kwamen ook hooggeplaatste heren. Een paar dagen na het gesprek werd ook Kareltje vermoord. Het is mij niet bekend of er een verband was tussen de moord op deze man en de moord op Blonde Dolly.
Wel was er een ingenieur die haar mee naar Londen nam. Hij was ook een genodigde op de afscheidsreceptie van de hoofdcommissaris in het Kurhaus.
Hoofdcommissaris Gualthérie van Weezel vroeg zijn zoon het dossier van Blonde Dolly te vernietigen. Dat heeft hij inderdaad gedaan. De hoofdcommissaris zou hebben geweten wie haar had vermoord maar heeft dat geheim in zijn graf meegenomen. Vijf jaar na de moord werd er op haar adres een boeketje bloemen afgeleverd. Daarbij zat een ansichtkaart die waarschijnlijk door een vrouw was geschreven.
De moordenaar moest een bekende van Dolly zijn geweest want de rolluiken waren naar beneden en haar bewaker Gerard V. was al weg. Hij was één van de verdachten. Hij had ooit in een gesticht voor moeilijk opvoedbare jongeren gezeten. Hij had iedereen wijsgemaakt dat een verloving tussen hem en Dolly aanstaande was. Hij zou eerder getracht hebben haar te vermoorden door morfine in haar drank te doen.
Hij is later in 1961 in Schiedam getrouwd. Hij was volgens de journalist Casper Postmaa, die zeven jaar onderzoek naar de zaak deed, de dader. In 1977 is het officiële onderzoek naar haar moord gesloten. De moord is nu al lang verjaard.
Dolly was getrouwd met een violist uit het Residentieorkest. Dat huwelijk strandde en ze scheidde, maar betaalde haar ex-man alimentatie. Blonde Dolly liet wel een paar ton na. Tevens bezat ze acht panden, en haar garderobe was zo’n 20.000 gulden waard. Het is nooit opgehelderd hoe zij aan al dat geld kwam. Chantage? Ze heeft zo wel bijgedragen aan de mythe dat sekswerkers fabelachtige bedragen verdienen.
Ze had in haar testament 250.000 gulden aan het Wilhelminafonds vermaakt. Ook tijdens haar leven gaf ze aan minder bedeelden. Deze gulheid valt echter moeilijk te rijmen met de eis die ze stelde aan dinergasten om hun eigen eten mee te nemen. Probeerde ze zo geld uit te sparen om meer aan goede doelen te kunnen geven?
Paashaas
De carrière van Blonde Dolly is voortijdig beëindigd. Dat kan niet worden gezegd van een andere fameuze sekswerker: De ‘Paashaas’. Deze bijnaam dankt zij aan het feit dat ze altijd een grote strik in haar haar droeg. Ze heette om die reden: ook wel Ria Strik of Paasei. Ze stond ook wel bekend als Sneeuwwitje omdat ze altijd een witte jurk droeg. Toen ze over de tachtig was, werkte ze nog steeds in haar pand aan het Groenewegje. Toen de prostitutie daar moest verdwijnen, mocht zij er wel blijven werken, althans dat schrijft Roel Wijnants op Flicker.
Ze werkte op het hoekje. Naarmate ze ouder werd schoof ze naar achteren zodat je haar leeftijd niet goed meer kon schatten. Wijnants haalde vroeger als kind bestellingen voor haar op bij de parfumerie. Dat waren vooral condooms en de kinderen die boodschappen voor haar deden, beurden daar een tip voor van één tot 2,50 gulden. Ze werkte in haar eigen pand en had geen pooier. De Paashaas had tevens een speciale geheime deur voor klanten die overheids- en ambassadepersoneel waren. Ze was ook niet te beroerd om buurtgenoten te helpen. Eind jaren tachtig was ze verdwenen.
Werkplek van de Paashaas. Met dank aan Mieke van der Burg
Bronnen Blonde Dolly
Casper Postmaa in de Gooi en Eemlander, 19-7-2003
Telegraaf 28-3-1970
AD 21-5-2016
Gerard de Boer op zijn website: verborgen geschiedenis, geschreven 6-11-2015
Leidsch dagblad 28-6-03
Leeuwarder courant 2-11-1977
Nieuwsblad van het noorden 3-12-1977
Geschiedenis Nieuwe Haven III/Geschiedenis Den Haag geraadpleegd 27-8-2019, tekst uit 2012
Korterink, de Haagse Penoze
Bronnen de Paashaas
Roel Wijnants, op Flickr, geplaatst op 7-2-2015
Haagsche courant 19-8-05
Korterink: Haagse Penoze