In 2015 publiceerde de gemeente Rotterdam de Nota Prostitutie en Seksbranche. Daaruit blijkt dat Rotterdam net als andere gemeenten de landelijke verhoging van de minimumleeftijd voor prostitutie van 18 naar 21 niet heeft afgewacht maar reeds in de APV (Algemene Politie Verordening) heeft opgenomen. [I]Gemeente Rotterdam, Prostitutie en Seksbranche Dit wordt gepresenteerd als maatregel om de positie van sekswerkers te verbeteren.
Deze maatregel is op 1 januari 2016 ingegaan. Ik weet niet hoe het sekswerkers is vergaan die op het moment van het van kracht worden van de nieuwe APV nog geen 21 maar wel ouder dan 18 waren. Er is wel een overgangsperiode ingelast voor sekswerkers die kunnen aantonen dat ze geruime tijd in een bepaald bedrijf werken. Maar bij wie moeten ze dat aantonen?
In de Nota van 2015 bleef een betere positie voor sekswerkers in Rotterdam op de agenda staan. Zo is er nu een vertrouwensvrouw. Ook wil men een adviesraad van sekswerkers in het leven roepen. Het recht op zelf werktijden bepalen is inmiddels ook in het vergunningstelsel vastgelegd. Exploitanten mogen hulpverleners en voorlichters niet meer de toegang tot het bedrijf weigeren. Exploitanten zijn ook verplicht bepaalde bijeenkomsten bij te wonen. Politie en de Justitie-informatiedienst beoordelen de aanvraag voor een vergunning.
Een mogelijke privacygevoelige maatregel is de zogeheten ‘zorgtafel’ waar politie, hulpverlening en de GGD, misstanden bespreken. De GGD en hulpverlening moeten dan wel heel zorgvuldig manoeuvreren in hun ‘vertrouwensfunctie’.
Nieuwe seksbedrijven moeten zich op minimaal 250 meter afstand van elkaar bevinden. Nu zijn er drie concentratiegebieden: ’s Gravendijkwal, Charlois en Feyenoord. Ook in het Hart van Zuid kunnen seksbedrijven zich vestigen.
Het aantal privéhuizen en clubs slinkt nog steeds. Escort en exploitantloos werken zijn de enige groeimarkten. Rotterdam had in 2015 nog maar 65 vergunde seksbedrijven waaronder 32 escortservices. Niet in al deze vergunde bedrijven vindt prostitutie plaats. Soms levert zo’n bedrijf alleen een ‘erotische’ vertoning.Het aantal vergunningen voor seksbedrijven is beperkt en er wordt er maar zelden een aan een individuele sekswerker verleend. Sekswerkers worden door dit beleid gedwongen om onder een exploitant te werken. Dit is niet bepaald bevorderlijk voor de zelfstandigheid van de sekswerker.
Sietske Altink
Noten