Wagenaar en Altink hebben in een (Engelstalig) artikel betoogd dat prostitutie beleid altijd moreel beleid is. Download Nu heeft veel beleid ethische dimensies; men wil bijvoorbeeld een goed pensioenbeleid ontwerpen, maar moreel beleid heeft een bijbetekenis van moralistisch beleid. Dit soort beleid heeft de volgende kenmerken:
Bij moreel beleid is het belangrijker om het beleid aan te kondigen dan om na te denken over de uitvoerbaarheid daarvan. Zo konden we in 2013 in de krant lezen dat een Kamerlid van de Christen Unie, klanten van slachtoffers van mensenhandel strafbaar wilde stellen. Hoe klanten slachtoffers snel kunnen herkennen, iets wat hulpverleners en politie al niet gemakkelijk vinden, blijft onbesproken.
Iedereen acht zich deskundig. Er komen allerlei zelfbenoemde deskundigen aan het woord. Velen ventileren hun mening over dit onderwerp.
Het debat over het beleid is emotioneel beladen. Tegenstanders worden weggezet als bijvoorbeeld ‘comfortfeministen’ of hypocrieten.
Men heeft weinig op met de feiten. ‘Als de theorie niet klopt met de feiten, is dat jammer voor de feiten’, zo lijkt men te redeneren. Een voorbeeld daarvan is het uitstapproject van Deventer. Toen er weinig animo voor het verlaten van de prostitutie bleek te zijn, ging men toch door met uitstapprogramma’s. Na een investering van tonnen en jaren werk was er éen deelnemer aan het project die geen uitkering, maar ander werk had.
Wagenaar, H., Altink, S. (2012) , Prostitution as Moral Politics or Why It Is Exceedingly Difficult to Design and Sustain Effective Prostitution Policy, in Sexuality Research and Social Policy, Volume 9, Issue 7 September, Springer Verlag pp 279-292
Bekijk het filmpje van Eveline van Dijck met Hendrik Wagenaar over Morality Politics