In de hoofdstad is er veel aandacht voor raamprostitutie, maar er is meer. Het onderstaande is een inventarisatie uit 2008 van De Rode Draad, aangevuld met verslagen van ‘sollicitatiegesprekken’. Anno 2019 zijn waarschijnlijk veel van de hieronder beschreven bedrijven reeds gesloten of van eigenaar veranderd.

Jan Bik, Amsterdam

Jan Bik, Amsterdam

Escort

In 1999 waren er tientallen escortbureaus in Amsterdam waar meer dan honderd sekswerkers emplooi vonden. In 2008  waren er meer dan 70  aanbieders die met zijn allen 120 bureaus beheerden. In het goedkope segment werkten vooral Roemeense vrouwen.  Zij werkten zes dagen per week en hielden gemiddeld 50 euro per klant over. De vraagprijs was: 40-70 euro. Let wel, net als in clubs en privé-huizen gaat de helft en soms meer van deze omzet naar de exploitant. Soms moesten de escorts ook nog een chauffeur betalen. Maar rekening houdend met alle belastingafdrachten, de eventuele kosten voor een chauffeur, moesten escorts 130-140 euro per uur vragen om er nog iets mee te verdienen. (Bron: Marnix Eysink Smeets 2007) En dat deden ze niet.

Clubs in Amsterdam

In 2008 maakte De Rode Draad een inventarisatie van seksclubs in Amsterdam. Hieronder het resultaat.

De beroemde Yab Yum (YY) is gesloten. Teneinde sociale lasten voor exploitanten te ontduiken, moesten sekswerkers bewijzen dat ze zelfstandig ondernemer en zelfs mede eigenaar waren. De Rode Draad kreeg veel klachten van vrouwen die gedwongen werden in een maatschap te gaan zitten. Later kreeg men berichten dat deze ‘mede- eigenaren’ nog vorderingen van de Belastingdienst krijgen van 10.000 tot 30.000 euro. De percentageverdeling was daar zeer ongunstig. Waar elders de sekswerker 50  procent kreeg van wat de klant betaalde was dat bij YY 30 procent. De sekswerkers accepteerden dat omdat de prijzen zeer hoog waren. Dertig procent van 1000 euro is altijd nog een behoorlijk bedrag. Tevens schikten ze zich in de onwettige bepaling dat zij een gezondheidsverklaring moesten overleggen.

2.  Club Elegance is tijdelijk (?) gesloten. De Rode Draad kreeg veel klachten over dit bedrijf: de vrouwen kregen niet uitbetaald en de exploitant zou de gemeente hebben opgelicht. De eigenaar had meerdere bedrijven elders in het land. Hij stond nergens goed bekend.

3. Jan Bik: Een goedkope club. Ook deze eigenaar had een landelijke keten.  klachten over dit bedrijf: vrouwen moeten verplicht door het land rouleren, de bedrijfsleiders oefenen gezag uit en ‘proberen’ nieuwe sollicitantes’uit.

4. Rijnstraat. (Massagesalon)

5. Amstel Club: wij krijgen klachten over personeel dat lastige klanten niet goed aanpakt.

6. Golden Key: 75 entree en per uur 275 euro. De 75 euro entree is net als bij Elegance bestemd voor de taxichauffeur die de klant aanbrengt. Dit systeem noemt men de taxi- ripoff.

Uit een verslag van een sollicitatiegesprek in dit bedrijf:

De vrouw praat even in de gang met ons. Wat blijkt: Een uur levert hier overdag 60 euro en in de avond 75 op. Als we willen kunnen we meteen aan de slag. Niemand wil weten waar mijn Oost Europese collega, die ook solliciteert vandaan komt. We lopen de bar in waar slechts één klant zit. Een vijftal vrouwen zit op een bankstel. De stemming zit er niet echt in. Na vijf minuten staan we weer op de stoep.

7. LV: Entree 25 euro. Daarna 300 euro per uur.

8. Ria: Overtoom. Over deze club kregen we meldingen dat vrouwen niet -goedgekeurde contracten moesten tekenen.

Verslag sollicitatiegesprek bij Ria :

Het is hier niet de bedoeling dat je moeilijk op de kamer doet. (Met andere woorden: je mag niet eisen dat bepaalde handelingen niet worden verricht). Wanneer we de gastvrouw vertellen dat we de verdiensten laag vinden, zegt ze dat de meeste klanten de tijd niet vol maken. Dat is geen argument, je zit dan toch met een lage omzet. Van de vrouwen wordt verwacht dat ze vaste diensten draaien en dat ze naar een zaak elders in de straat gaan als dat nodig is. Mochten we laat willen werken en meer per uur willen verdienen, dan moeten we daar sowieso maar eens gaan kijken. Het gaat om een club van dezelfde eigenaar waar de prijs hoger ligt en waar geld aan champagne kan worden verdiend. De vrouw wil weten of we eerder hebben gewerkt en zegt dat er een kopie van ons paspoort wordt gemaakt als we aan de slag gaan. Er wordt niet aan mijn (Oost -Europese Collega) gevraagd waar ze vandaan komt.

Op de Middenweg zaten twee clubs. (9 en 10).

11. Salon Bali

12. Admiraal de Ruyterweg: Massage.

13,14,15. Er zijn drie clubs op de Bos en Lommerweg. Een daarvan staat bij ons heel slecht bekend: Kwikie. We kregen klachten over gedwongen 12 uur per dag werken en in die 12 uur het pand niet mogen verlaten. In een van de andere clubs op de Bos en Lommerweg is de prijs van 60 naar 80 euro verhoogd.

Citaat veldwerkrapport:

In één van de clubs in Bos- en Lommer wordt een soort nepcontract opgesteld voor de Belastingdienst waarin staat dat ‘de dames zelfstandig werken’. In de praktijk hebben ze geen enkel recht. Ze werken 12 uur zonder pauzes, mogen niet naar buiten om even een boodschap te doen en als te laat komen krijgen ze een boete. Dat vertelde een van de bedrijfsleidsters (J.) die de exploitant tegenwerkte. Van deze J. mogen ze best even naar buiten want zij weet hoe het is om hele dagen binnen te moeten zitten. Maar zij werkte er maar een paar degen per week. De (meerderjarige) vrouwen bevestigden dat er veel mis was, maar ze waren ook bang ontslagen te worden als ze er iets van zouden zeggen.

16: Sarphatipark: daar werken ook mannen. Meestal zijn er slechts twee sekswerkers aanwezig.

17. Een privéhuis in de Haarlemmerstraat. Hier zou loondienst heersen. Het uurtarief dat in loondienst wordt afgesproken geldt echter alleen als er klanten zijn. Bij afwezigheid van klanten wordt de loondienst opgeschort.

Uit het verslag van een sollicitatiegesprek: Een oudere vrouw doet open en we gaan naar een van de kamers om met elkaar te praten. Om de sfeer weer te geven: je kunt nergens zitten, we zien een laken op een bed dat duidelijk is gebruikt en er hangen een paar gerafelde handdoeken aan een haakje. We boffen want we blijken met de eigenaresse in gesprek te zijn. Het verhaal: Er werken drie gastvrouwen in vier kamers. Overdag werken er gemiddeld 5 vrouwen en ‘s avonds twee. In de zaak kan in loondienst worden gewerkt voor de bedragen van 25 euro voor een half uur, 30 euro voor drie kwartier, 40 euro voor een uur en maar liefst 45 euro voor een uur met bad. (NB: Dat betekent bruto en is afhankelijk van de aanwezigheid van klanten). Eens per maand krijg je een bon waarop een bedrag staat dat verdiend zou zijn. Uiteraard gaat dit in overleg. Tijdens het gesprek blijkt dat we ook als zelfstandige kunnen werken. In dat geval moeten we 5 euro bij de verdiensten optellen. Extra’s moeten met de klant worden geregeld maar alles wordt aan de gastvrouw gegeven en aan het eind van je dienst krijg je (ook de fooi) uitbetaald. De vrouw gaat ervan uit dat we allebei tegelijk in de avond willen werken maar dat wil ze liever niet. Ze vraagt aan mijn collega waar ze vandaan komt en denkt dat ze wel zal kunnen werken. (NB: De vrouw komt uit een land dat geen lid is van de EU, dus kan niet legaal werken). Op weg naar buiten gaat ze naar de keuken om haar telefoonnummer voor ons op te schrijven voor het geval we willen beginnen. In de keuken horen we haar praten met een man.In een woonkamer en zien we een oudere vrouw en een hondje.

18. Club  Bianca is buitengewoon populair bij klanten. Prijzen van 70-100 euro. De vrouwen worden daar gedwongen tot onveilig oraal werken.

Uit het verslag van een sollicitatiegesprek: Nadat de vrouw heeft gehoord dat we op zoek zijn naar een werkplek brengt ze ons naar een kamer. Het bad is nog nat van het gebruik en op het laken zitten vlekken van olie. Voor een luxe tent is dit een tegenvaller. De vrouw valt met de deur in huis en vraagt hoe oud ik ben. Na het vermelden van 44 zegt ze dat ze me niet wil beledigen maar dat ik te oud ben voor deze zaak. De eigenaresse gaat tot max. 35 en ze weten wat de klanten willen en die willen alleen heel jong.

By the way, de klanten zijn allemaal zakenmensen. Met mij is ze snel klaar en ze richt zich nu op mijn jonge collega want voor haar is er hier wel plek. De vrouw legt een paar simpele regels aan haar uit en ik probeer me te beheersen. Terwijl ze dit doet opent ze verscheidene keren de deur naar de gang om te zien wat er elders gebeurt. Enfin, je werkt van 12.00-20.00, 12.00-18.00 of 13.00-22.00. Andere tijden willen ze niet want dan wordt het een rommeltje. Een half  uur kost de klant 100 euro en een uur 170. Voor PZC (Pijpen zonder condoom) betaalt de klant niets extra want het is in de prijs inbegrepen. Andere extra’s moeten wel afzonderlijk worden betaald maar daar is een lijst voor en jij hoeft je daar niet druk om te maken want het huis rekent met de klant af. De vrouw vertelt erbij dat als je niet zonder condoom wilt pijpen dat er dan eigenlijk geen toekomst voor je is. Als je alles doet wat de klant wil dan kun je hier volgens de vrouw wel 600-800 euro per dag verdienen. De vrouw vraagt aan ons of we bij Diana in Den Haag gewerkt hebben want daar komen wel vaker vrouwen vandaan. Aangezien er brand is geweest bij Diana zijn veel vrouwen van daar naar elders gegaan. Van mijn (buitenlandse collega) hoeft ze niet te weten waar ze vandaan komt en als ze wil kan ze hier werken. Na een onaangename 10 minuten staan we weer buiten. De vrouw heeft in die tijd wel tien keer verteld dat ze weet wat de klant wil. Het belang van de vrouwen is op geen enkele wijze ter sprake gekomen. De extra’s waar je voor gewerkt hebt moeten hier kennelijk met de verhuurder worden gedeeld.

19. Overtoom, tweede club: idem als de andere.

Van twee clubs in Amsterdam is de status ons onbekend. Er zouden dus nu 17-19 clubs en privéhuizen in Amsterdam zijn. Vóór de legalisering zouden dat er wel 60 zijn geweest.

Diversen

Stripclub: La Vie En Rose:

Uit een veldwerkverslag: De vrouwen hadden geklaagd dat ze alleen maar in fooien uitbetaald kregen en per dag ook nog 30 euro voor de belasting moesten afdragen. We spraken af langs te gaan en gaven ze een code waaraan ze ons konden herkennen. Dat werkte.  Langzaam maar zeker gingen ook andere vrouwen zich met het gesprek bemoeien en dingen aan ons vertellen. O.a. dat de schilderijen met afbeeldingen van meisjes hun beeltenissen zijn. Maar ze hebben daar nooit voor betaald gekregen. Overigens moet je langs een portier bij de ingang en aan hem betaal je € 5,- per persoon, in de bar zelf is consumptie verplicht (een gewone cola kost  €6,-). Klanten kunnen ook champagne bestellen voor bijv. de vrouw achter de bar. Deze prijzen zijn vanaf  €35,- voor een piccolo oplopend tot de duurste fles rosé champagne van  €550,-. De meisjes die er als strippers werken zijn overigens allemaal begin, 20 de vrouwen achter de bar zijn wat ouder. In de tijd dat wij er waren hebben er een paar wisselingen onder de klanten plaatsgevonden, maar echt druk werd het er niet. Op een gegeven moment kwam er een oudere vrouw vergezeld van een jongere man binnen. De man was duidelijk de eigenaar. Hij zei niets ging en in de hoek van de eerste bar zitten met zijn rug tegen de muur zodat hij de hele zaak in één keer overzien. De tot dan toe gemoedelijke sfeer veranderde meteen. Plotseling liepen de vrouwen weg. Sommige gingen dansen, anderen moesten ineens naar de wc, of hadden dringend iets anders te doen. Er kwam één meisje aan de bar zitten (overigens dichter bij hem dan bij ons) maar haar  werd meteen gezegd dat ze moest gaan werken, en weg was ze.

Restcategorie

Er is in Amsterdam nog een parenclub en zijn er enkele Thaise massagesalons.  (Zie de bevindingen van het Thaise project) Tevens constateren wij een explosieve toename van  Chinese massagesalons. (Op het Rokin en in de Pijp)

Wij hebben sterke aanwijzingen dat Bulgaarse vrouwen in De Pijp en in de buurt van het Mercatorplein in Turkse bars werkzaam zijn.

2008

 

 

Inhoud Artikel