Het kenmerk van escort is dat de klant bepaalt waar de seksuele dienstverlening plaatsvindt; in de praktijk is dat in zijn/haar woning of in een hotel.
Veel escorts maken gebruik van de diensten van een bureau. Het aantal werkelijk in bedrijf zijnde escortbureaus valt echter moeilijk vast te stellen. De bureaus komen en gaan. [I]Eysink Smeets, 2007
Een 010 nummer is geen garantie dat het bedrijf ook echt in Rotterdam is gevestigd. Steden rond Rotterdam zoals Vlaardingen en Schiedam hebben ook een 010 nummer. In Rotterdam opereren bureaus net als in de rest van het land onder meer dan één naam. Wanneer we ‘escort Rotterdam’ googelden kwamen we nogal eens op sites van landelijke bureaus die een 010 nummer hadden of van bureaus in Rotterdam met een 020 nummer in de bedrijfsnaam.
De politie Rotterdam had het in november 2010 over 3-17 vergunde escortbedrijven; Prostitutie Maatschappeljk Werk (PMW) stelde dit aantal op 15 en telde enkele éénpitters (eenmansbedrijfjes) mee die van oudsher een vergunning hadden of er een hadden verworven. Niet alle sekswerkers willen namelijk via een escortbureau werken. Soms valt via een seksclub een escort te regelen. De escortbranche werd in Rotterdam niet meteen aan een vergunningplicht onderworpen. Later gebeurde dat wel. Volgens een politiefunctionaris gold dat in Rotterdam rond 2010 voor twee bedrijven. Die dienden volgens hem een extra vergunning voor het escortbedrijf aan te vragen.
PMW schatte dat er in 2010 100 zelfstandige escorts, sommigen met een vergunning, in Rotterdam actief waren. De hoge afdrachten aan de exploitant wogen voor hen niet op tegen de relatieve veiligheid die het bureau bood en de hoeveelheid klanten die voor hen werden geworven. Het komt ook wel voor dat vrouwen bij een bureau worden geweigerd, bijvoorbeeld omdat de exploitant (e) ze te dik of te oud vindt. Bij tenminste één bureau worden brildraagsters geweerd.
De laatste jaren is de politie strenger gaan optreden tegen onvergunde escort. Dat deed men vanaf 2003 door zich als klant voor te doen. Dit is in Eindhoven begonnen en heeft landelijk navolging gevonden. In het vergaderjaar 2003 zijn er Kamervragen over gesteld. Was dit nu wel of geen uitlokking? Het antwoord van de toenmalige Minister van Justitie Donner luidde dat het geen uitlokking was, want het doel was niet de opsporing van strafbare feiten of het uitzetten van illegale sekswerkers, maar bestrijding van mensenhandel, wat een zwaarwegend maatschappelijk belang vertegenwoordigde. [II]Nu.nl., 15 maart 2004 Of dat in de praktijk zo is, valt te bezien als men de krantenberichten over de resultaten leest. Die gaan vooral over het oppakken van illegalen en Nederlandse zelfstandige escorts zonder vergunning. Het nobele doel van bestrijding van mensenhandel is ‘vergeten’.
Van tijd tot tijd laait de discussie op over studenten die hun studie deels door middel van sekswerk financieren. Een studente bedrijfskunde ging nog verder; ze startte in haar studietijd een ‘high class’ escortbureau in Rotterdam. Tevens begon ze in 2007 de zogeheten ‘ontknaapservice’ voor mannen die ‘het’ nog nooit met een vrouw hadden gedaan. Haar wederwaardigheden legde ze neer in een boekwerk met de pretentieuze titel Escortbijbel, waarschijnlijk een knipoog naar de Bijbels die in veel hotelkamers voor de gasten beschikbaar zijn. [III]Velden en Spierdijk, 2014
Hotelprostitutie
Incidenteel merkte De Rode Draad dat hotelgasten op zoek waren naar een betaald contact in de hotelbar. In een van de grootste hotels in Rotterdam liep zo’n man naar de lift en probeerde een vrouw die zich strategisch dicht bij de lift had opgesteld, mee te krijgen naar zijn kamer, zo observeerde De Rode Draad..
Hotelprostitutie komt in zelfstandige en georganiseerde vorm voor. In het eerste geval werft de sekswerker zelf via internet zijn of haar klant en dirigeert hem naar een bepaald hotel. Hij/zij rekent zelf af. Op Hookers nl., de site waar klanten de vrouwen bespreken, zien we dat sommige klanten in vaste hotels met vrouwen afspreken. Meestal wordt er alleen geadverteerd met het nummer van de snelweg waaraan het hotel is gelegen. Wanneer de klant de bestemming heeft bereikt, moet hij/zij bellen met nummerherkenning. Vervolgens wordt het kamernummer doorgegeven.
In 2008 ontstond er beroering over de website Zuzanna.com. Deze site bood – vooral Oost-Europese- vrouwen aan die in luxe hotels in binnen- en buitenland verbleven. Ook in Rotterdam was men actief. Die vrouwen konden via één en hetzelfde 06 nummer worden geboekt. Daar is tegen opgetreden. In 2009 heeft Koninklijke Horeca in samenwerking met het Openbaar Ministerie en de politie een handreiking ontwikkeld om ‘Zuzanna- achtige’ gevallen te voorkomen.
In het goedkopere segment was er in Rotterdam nog een ‘hotel’ dat club noch privéhuis was, maar een ‘besloten’ hotel. Dat wil zeggen, dat er geen ‘gewone’ gasten verbleven. De eigenaar had een vergelijkbaar etablissement in Den Haag. Vanaf 1981 bevolkte de exploitant het ‘hotel’ met vrouwen uit Colombia die hijzelf had geregeld. Later gingen Oost-Europese vrouwen er ook werken. Nederlandse vrouwen waren niet welkom, want die hadden ‘niet de werkmentaliteit van de latina’s’, aldus de eigenaar. In 1999 was hij op zijn vingers getikt omdat hij er illegalen liet werken.
In de Rotterdamse vestiging was er een kale ontmoetingsruimte met een koffieautomaat. Daar zaten de vrouwen soms. Klanten hadden geconstateerd dat daar ook mannen zaten die geen klanten waren. Het verloop was er zeer groot. De prijzen waren toen heel laag: 35 euro voor 20 minuten. Op een website afficheerde dit bedrijf zich als het ‘populaire goedkope neukadres’.
De Rode Draad had geen gunstige indruk van dit bedrijf. Tijdens een bezoek hoorde ze dat een sekswerker die even zat te bellen, ’rapido’ aan het werk moest. We wisten dat de klant naar de vrouw werd gestuurd als zij al op de kamer lag. Dit betekende dat de exploitant bepaalde – en niet zij- wie haar klant was. De exploitant dwong ze tot het werken zonder condoom. In 2001 had de Rode Draad dit aangekaart bij de Arbeidsinspectie. Maar een andere instantie was al tegen het bedrijf opgetreden. Het werd toen gesloten maar ging twee jaar later weer open. In 2017 is het verkocht. Het zal niet meer voor prostitutiedoeleinden worden gebruikt.
Terug naar de inhoudsopgave van het boek
Sietske Altink