Schiedam, aan het begin van de 21ste eeuw

Bij prostitutie denkt men meestal aan grote steden. Maar hoe zit het met omliggende gemeenten van bijvoorbeeld Rotterdam zoals Schiedam, Spijkenisse, Vlaardingen en Rockanje? Dit bericht bevat de schaarse kennis over de veelal inmiddels verdwenen bedrijven in deze gemeenten. Hoe was het om daar te werken? Een van de weinige bronnen van informatie hierover zijn de veldwerkverslagen van de medewerkers van De Rode Draad, die informatie over de wet en het werk verspreidden.

Schiedam

In 1892 voerde Schiedam het bordeelverbod in. Tussen 1905 en 1912 zijn er geen prostitutiebedrijven in Schiedam te vinden. (Bossenbroek en Kompagnie, 1998) In de jaren zestig en zeventig ontstaat er wel enige bedrijvigheid op dit gebied.

In 2000 ontwerpt de stad een vergunningenstelsel dat gemodelleerd is naar dat van Rotterdam. De Rode Draad en het Prostitutie Maatschappelijk Werk krijgen een kleine subsidie om de vrouwen in de vier vergunde bedrijven te bezoeken. Een van de vier is een seksshop waarbinnen nog nooit actieve sekswerkers zijn gesignaleerd.

In 2002 bezoeken medewerkers van De Rode Draad een vergund escortbureau in Schiedam: (uit het verslag)

Er was alleen gelegenheid om met de baas te spreken. De man vertelt dat zijn escortbedrijf gedurende de acht jaar dat het bestond qua omvang is gehalveerd. Hij heeft alleen buitenlandse (Spaanstalige en een paar Oost- Europese vrouwen) aan het werk. Hij had ook een pornowinkel in Rotterdam, maar de vergunning daarvoor had hij laten intrekken. Geruchten dat er in die ‘winkel’ vrouwen werkten, ontkende hij stellig. Er stond alleen een zonnebank boven zodat zijn dames er goed konden uitzien. Hij beweerde prima voor zijn dames te zorgen. Zo hield hij geld in van een ‘spilzieke’ vrouw en spaarde het geld voor haar. Maar hij kon echter niet voorkomen dat een ‘spilziek’ vriendje van de vrouw de spaarcenten alsnog opmaakte.

In een van de twee clubs is De Rode Draad nooit verder gekomen dan de exploitant. De vrouwen waren er meestal (nog) niet. Boven de club is een massagesalon, zo had de eigenaar ons ooit verteld. Hij is eigenaar van de snackbar en het café ernaast. Tijdens een bezoek in 2002 vertelde de exploitant dat er maar vijf meisjes werkten, allemaal uit Nigeria. Het maakte hem overigens niet uit waar de meisjes vandaan kwamen.

Hij was kwaad omdat ze er nog niet waren. Ze moesten om 20.00 uur officieel beginnen, maar kwamen zelden of nooit op tijd. Het is helemaal niet leuk meer om met de huidige werkmentaliteit van de meisjes nog een club te hebben, klaagt hij. De veldwerkers van De Rode Draad zijn nogal verbaasd over die tirade. Ze zijn zelfstandig ondernemer en bepalen toch hun werktijden zelf! Jazeker, ze zijn zelfstandig, maar dan is het toch een schande dat ze pas om half elf komen!  Hij droeg btw af volgens het ‘Rotterdamse systeem’: exploitant houdt 12 procent van de omzet voor de fiscus in.Dit ‘Rotterdamse’ systeem van belasting afragen in de seksbranche werd overigens rond die tijd afgebouwd om tot een uniform systeem te komen.

Bij De Rode Draad kwamen later klachten binnen dat slechts enkele dames belasting moesten betalen, om de schijn op te houden dat er sowieso aan de fiscus werd afgedragen. De anderen werkten illegaal en betaalden niets.

In 2003 is deze club na een inval van de politie tijdelijk gesloten. Tijdens een proces bleken vrouwenhandelaren ook vrouwen in Schiedam te hebben geplaatst. ^[I]Haarlems Dagblad 16-9-2003. Volgens de geruchten zouden ze ook in deze club hebben gewerkt.

In 2005 komen de medewerkers van De Rode Draad weer voor niets. De Rode Draad schrijft in het verslag:

We wilden iets meer weten en zijn een café ernaast ingegaan. De barman vertelde ons dat de zaak een paar dagen geleden open was gegaan en dat de baas hele mooie vrouwen uit Polen aan het werk had. Helaas zijn de vrouwen weer verder getrokken en is de zaak weer dicht. Aangezien de exploitant nu kerstbomen verkoopt is dit niet zo’n ramp.

Dit bedrijf is nu weg. De andere club in Schiedam is ook verdwenen. Dit was eerst een massagesalon. Ook daar moest men in 2003 dicht in verband met ‘het werken van illegale vrouwen’. In 2002  had de schoonmaakster tegen De Rode Draad gezegd dat er vooral Spaanstalige vrouwen werkten, omdat er geen Nederlandse vrouwen beschikbaar waren. De Rode Draad kwam bij deze gelegenheid overigens niet verder dan de deur, ‘want de meisjes waren er niet’. Niettemin zag De Rode Draad enkele dames in werkkleding door de gang lopen. Later krijgt De Rode Draad contact met twee vrouwen die hier gewerkt hadden. Zij vertelden verhalen van schijnzelfstandigheid: ze waren officieel zelfstandig ondernemer, maar stonden toch onder gezag van de eigenaar. In 2005 vernemen we dat de zaak definitief gesloten is.

Anno 2013 is er een Thaise massagesalon in Schiedam. Men biedt er in ieder geval traditionele massage, maar volgens berichten van klanten op internet is men bereid tegen een meerprijs wat verder te gaan.